Tijd voor een nieuwe scheurkalender

De alerte bloglezer weet al precies wanneer het volgend maandelijks, wereld verbeterend, klimaat reddend, sommige-mensen-op-de-zenuwen-werkend stukje tekst wereldkundig wordt gemaakt. Ik schrijf 1 januari 1 uur. Hoog tijd om die gloednieuwe, dagelijks inspirerende scheurkalender in gebruik te nemen. Want ja, dat is wat papieren kalenders anno 2022 doen: inspireren, motiveren, doen nadenken, doen lachen, soms doen huilen … voor elk wat wils dus. Als je een kalender hebt waar je slechtgezind van wordt, is dat je eigen fout, slechte keuze gemaakt. Onmiddellijk tweedehands te koop zetten (niet op de afvalberg smijten), is de boodschap.

Dan nog liever de apps op je smartphone. Want daar heb je toch verschillende agenda en kalender opties, of niet? De perso(o)n(en) waarmee je onder hetzelfde dak woont ook? En je kan vanzelfsprekend elkaars agenda bekijken? Alles mooi geïntegreerd, efficiënt, altijd binnen handbereik, met zelfgekozen deuntjes die je waarschuwen als de kroost moet worden afgehaald van de voetbal? Ja toch? 

Wie kan me dan uitleggen waarom er in elke boekhandel, en zelfs in andere winkels, meerdere vierkante meters muur zijn gewijd aan agenda’s? En op een andere vierkante meter jaarlijks opnieuw bergketens van gestapelde scheurkalenders herrijzen? Omdat het verkoopt natuurlijk. Maar wie koopt het? Een scheurkalender daar kan mijn beperkte verstand nog bij. Je wilt elke dag een wijsheid lezen, of een kruiswoordraadsel oplossen. Maar een agenda? Dat is nu echt één van de redenen waarom ik soms zou wensen een smartphone op zak te hebben. Om met kennis van zaken een realistische afspraak te kunnen maken als ik uithuizig ben. (Er is nog een andere reden maar daarover later meer. Op 2 februari moet ik ook nog over iets kunnen zeveren, of op 3 maart, of …).

Nog opmerkelijker: jaar na jaar lijken de bergketens hoger en de muuroppervlakte groter. Ik kan het weten, want ik ga elk jaar al heel vroeg op zoek naar de mooiste familie agenda, als ik hem tenminste niet zelf ontwerp. Want dat is ook nog een optie. Eindeloze mogelijkheden dus, van alfa tot omega, een uitbreiding van het Griekse alfabet dringt zich op. Binnen afzienbare tijd kunnen we ons bovendien verwachten aan een agenda/kalender-keuzestress syndroom dat vanaf oktober de kop opsteekt. 

Maar moeten we het wel zo negatief zien? Want na deze situatie vanuit alle mogelijke invalshoeken te hebben geanalyseerd, blijkt de verklaring glashelder en verbazend eenvoudig: er zijn meer mensen zonder smartphone dan ik dacht én een significant aandeel van mensen met een smartphone is eigenlijk nog verknocht aan de rituelen van het pre-smartphone-tijdperk én zou dus eigenlijk gelukkiger zijn zonder die elektronica in hun broekzak. Er is nog hoop.

De alerte bloglezer noteert 02/02/2022 - 02u00 met stip in zijn papieren agenda. Want hoop doet leven.  En hoop hebben we meer dan ooit nodig dit jaar. Gelukkig nieuwjaar!