Straffe verhalen over blokkades allerhande omdat ik zonder smartphone rondloop, kan je dus niet meer verwachten (zie maart). Maar wees gerust, als ik je mijn wekelijkse smartphone-tijd verklap, zal je me nog steeds aanstaren alsof ik een verdwaalde tijdreiziger ben. Zoals in het de-tand-des-tijds-overlevende jeugdboek Kruistocht in Spijkerbroek. Maar dan omgekeerd. Nog een grotere geruststelling, onze tiener zonder smartphone is nog niet uit het experiment gestapt. Straffer zelfs. Hij brengt amper gegevens binnen over zijn ervaringen.
Dat ons experiment positief is, lezen we regelmatig in de pers. Hier en daar experimenteren scholen met smartphone-vrije tijd, zelfs op vraag van de tieners zelf.
Jaren geleden stond trouwens al in de krant dat CEO’s van Silicon Valley hun kinderen naar scholen sturen waar de smartphone verboden is. Met alles wat we ondertussen weten, kan ik niet begrijpen waarom niet meer mensen durven zeggen dat die smartphone beter gewoon (gedeeltelijk) verboden zou worden op school.
Onze tiener zonder smartphone beschrijft hoe hij leeftijdgenoten hun tijd ziet verspillen op sociale media. Ze geven zelfs toe dat ze die smartphone eigenlijk niet nodig hebben. Maar het ding zit wel in hun broekzak en trekt voortdurend hun aandacht. Verwacht je echt dat een 13-jarige daaraan kan weerstaan? Of vind je dat het bij de opvoeding hoort dat ze zoveel zelfdiscipline aan de dag moeten leren leggen?
Al eens de resultaten van een klasgesprek gehoord van 16-jarigen over het onderwerp “kan ik een week zonder smartphone”? Ja, dat kunnen ze, op één voorwaarde: als iedereen meedoet, want de angst om belangrijke informatie te missen (FOMO), zit er diep in.
We dromen van een hele grote cabine voor de nieuwe generatie teletijdmachines, om de hele groep een reisje naar de jaren ‘90 cadeau te doen. Met hun spijkerbroek zullen ze in ieder geval niet opvallen.
Maak jouw eigen website met JouwWeb