Wat is er toch zo leuk aan die sociale media? Van LinkedIn word ik nochtans nooit vrolijk, te veel narcissen, te weinig vergeet-me-nietjes. Maar moest ik niet eens een minder serieus sociaal medium empirisch onderzoeken? Want zomaar van de daken schreeuwen dat anderen niet rijk moeten worden terwijl ik mijn kostbare tijd verlies, zonder te weten waarover ik praat, is toch ook niet geloofwaardig? Bovendien zou ik dan ook eens kunnen testen hoe modaal we zijn. Als de hypothese klopt, is iedereen door een netwerk met maximaal vijf tussenschakels met elkaar verbonden.
Een tijd geleden in een prettig gestoorde bui dus toch deelgenomen aan een facebookwedstrijd. Toegegeven, ik heb me bij momenten kostelijk geamuseerd, het was leuk. Er was zelfs iets positief: ik heb de tijd genomen om mensen te contacteren die ik al bijna uit het oog was verloren. Dat contact verliep dan voornamelijk via e-mail. Inderdaad, de uitdaging was om te bewijzen dat we een facebook wedstrijd konden winnen zonder een actief account. Of zoals een collega het mooi formuleerde: “Je hebt dan wel geen sociaal media netwerk, maar wel een trouw netwerk in het echte leven”.
Een andere deelnemer had een voorsprong van 200 likes opgebouwd toen we ons filmpje (opgenomen met een kleine digitale camera en van een erbarmelijke geluidskwaliteit) de wereld in stuurden. Gekkenwerk. Met 100 stemmen zouden we eervol kunnen verliezen…. De andere zat aan 250. Met 200 stemmen zou het écht wel een eervol verlies zijn… Toen we de andere kandidaat naderden, nam die terug een voorsprong van 30 stemmen, maar wij waren bijna aan het einde van ons Latijn. Onze joker hadden we al uitgespeeld. Geen probleem. Als we verliezen, hebben we alvast de denkbeeldige prijs voor de meest diverse likes, gemeten aan de afkomst ervan, dachten we op dat moment.
Het was plezant, prettig gestoord, maar o zo verslavend en daardoor niet voor herhaling vatbaar. En dan hadden we nog geen smartphone. Dat bespaarde ons buitenshuis de discipline te moeten opbrengen om de score niet te volgen. Maar thuis loop je elk kwartier wel voorbij aan een laptop waar je stiekem toch even op kan kijken hoe we ervoor staan. De verleiding stond gewoon op de tafel. Laptop, even kijken of er al stemmen zijn bijgekomen. Pavlov dwaalde door het huis.
En neen, echt waar, ik vind het ook niet nodig om vakantiefoto’s te zien van (verre) connecties en dan de morele plicht te hebben deze te liken.
Een facebook wedstrijd heeft, vermoed ik, één wetmatigheid: de beste wint zelden. We hebben dus een eerste ronde gewonnen. Wij hebben elkaar beloofd nooit meer mee te doen wegens te verslavend en te storend voor ons netwerk. We hebben zelfs geen uitzondering gemaakt voor de finale en zijn daar dus eervol (?) verloren.
En zeg nu niet dat Facebook sowieso passé is, dat ik TikTok had moeten testen. Neen, dan nog liever TikTak.
Maak jouw eigen website met JouwWeb