Taarten door een fietsbril

Bedrijfswagens zijn een misdaad tegen natuur en milieu. Het zal je niet verbazen dat ik zoiets schrijf. Misschien heeft iemand ooit een onderzoek gedaan: hoeveel percent van de zondagochtend-bakker-bezoekers komt met de auto? Hoeveel km hebben ze dan gemiddeld afgelegd? De kwaliteit van de croissants lijkt me een belangrijke factor om in rekening te brengen. Bij nader inzicht geen eenvoudig onderzoek. Ik heb het niet opgezocht. Evenmin heb ik opgezocht hoeveel erger het bezit van een bedrijfswagen is ten opzichte van dat van een smartphone. Verwacht in deze blog niet te veel cijfers. Voorlopig althans. 

Ik hoop dat je een goede warme bakker hebt op fietsafstand, geen excuus om de lucht te vervuilen voor enkele croissants. Hoewel, er valt misschien iets voor te zeggen. Als je taarten moeten kopen. Bijvoorbeeld omdat je geen tijd wilt maken om ze zelf te bakken en dat goedpraat omdat je graag de lokale economie steunt. Of omdat de taarten van de lokale ondernemer gewoon veel beter zijn dan eigen baksels. Ieder zijn talent.

Zo stond ik dus te kijken naar prachtige taarten in de koeltoog. Kaastaarten, al of niet gecombineerd met rode vruchten, bosbessentaart, zachte chocoladetaart... Bijna was ik vertrokken voor een recipe for disaster toen mijn brein uit het archief een beeld tevoorschijn toverde van een kaastaart die bij thuiskomst de grenzen van de (vierkante) doos had bereikt. 

Er wachtten ook best wel wat kasseien onderweg en tijd om behoedzaam te voet te gaan, was er niet. Stevige taarten dus, liefst met een goede rand en niet te hoog. Keuze genoeg. De zachte taarten laten we maar staan voor de volgende klant met bedrijfswagen.